Αρθρογραφία

Ας ξανά γίνουμε ο Ελληνισμός.

Καργάκης Στέφανος 09 May, 2015 ΑΡΘΡΑ

Φωτο: flickr.com

Βλέποντας μια φωτογραφία του Θ. Βέγγου να κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με αφορμή τον θάνατο του τέτοιες ημέρες πριν από μερικά χρόνια, κατά ένα περίεργο λόγο δεν μου ήρθε στο μυαλό καμία από τις αναρίθμητες πασίγνωστες ταινίες του αλλά μια σκηνή από μια ταινία άγνωστη σε εμένα, του Αγγελόπουλου, ‘’Το βλέμμα του Οδυσσέα’’.

Τυχαία είχε βρεθεί στην οθόνη μου κάποια στιγμή παλαιότερα ένα βίντεο δυο λεπτών με την συγκεκριμένη σκηνή μόνο.

Ο Βέγγος με τον Αγγελόπουλο κάθονται σε ένα ταξί με ανοιχτές τις πόρτες, κρύο, το τοπίο χιονισμένο και μουντό και οι δυο από τους καλύτερους ανθρώπους της τηλεόρασης συζητάνε, τότε ο Βέγγος αρχίζει με βουρκωμένα τα μάτια να λέει «Ξέρεις κάτι;

Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός.

Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.

Και πεθαίνουμε.... Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα.

Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...» Λίγο το Αγγελοπουλικό πλάνο, λίγο ότι άκουγα έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο να μιλάει τόσο σκληρά για αυτή τη χώρα, λίγο ότι είχε δίκιο, εκείνη η σκηνή κάτι μου έκανε.

Ακόμη και τώρα, τόσο καιρό μετά δυσκολεύομαι να δεχτώ ότι είχε δίκιο. Κι όμως από το σχολείο κιόλας επικεντρώνονται στο ότι πρέπει να είμαστε πρώτοι.

Μας έμαθαν ότι είμαστε οι καλύτεροι γιατί γεννήσαμε την δημοκρατία, το θέατρο, την ιατρική, τον πολιτισμό, τις επιστήμες, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική, την αστρονομία.

Τα πάντα. Όλα προήλθαν από τους Έλληνες.

Ναι, όντως πολλά από αυτά γεννήθηκαν στην Ελλάδα, αλλά στην Ελλάδα μιας άλλης εποχής, μιλάμε για δυο με τέσσερις χιλιάδες χρόνια πίσω που το δημιουργικό πνεύμα άκμαζε.

Οι πρόγονοι μας μπορεί να γέννησαν μεγάλες ιδέες, να δημιούργησαν θαύματα αρχιτεκτονικής, να εφηύραν τεχνικές άπιαστες ακόμη και για το σημερινό μυαλό αλλά εμείς σαν Έλληνες του τελευταίου αιώνα τι κάναμε;

Πεθαίνουμε. Η πάλαι ποτέ μεγάλη Ελλάδα σταμάτησε να δημιουργεί. Σταμάτησε να παράγει ιδέες.

Ίσως αν αυτοί που μας διδάσκουν το πόσο καλοί είμαστε αν μας ξεκαθάριζαν ότι έτσι ήμασταν, και ότι τώρα επάξια μας έχουν διαδεχθεί άλλοι λαοί, να λειτουργήσει σαν κίνητρο και να αρχίσουμε και πάλι να δημιουργούμε και να γεννάμε μεγάλα πράγματα.

Τώρα, υπάρχουν λαοί που ξεκίνησαν από το μηδέν μερικές χιλιάδες χρόνια μετά και βρίσκονται στην κορυφή.

Λαοί που μπορεί να μη γέννησαν την Δημοκρατία αλλά πιστεύουν σε αυτή.

Που μπορεί να μη γέννησαν το θέατρο αλλά αναπτύσσουν επάξια τον σύγχρονο πολιτισμό. Αυτά ξέχασαν να μας πουν στο σχολείο.

Ότι δεν χρειάζεται να χτίσεις έναν μυθικό πολιτισμό πρέπει να μπορείς να εξίσου καλά να τον συντηρήσεις και εμείς έχουμε φτάσει στο σημείο που ο Ελληνισμός φθείρεται, και δεν φθείρεται ούτε από τους αλλοδαπούς, ούτε από τις ‘’μυστικές ομάδες’’ εξολόθρευσης του λαού μας.

Φανερή απόδειξη είναι ότι εμείς αντιγράφουμε κάθε κίνηση τους.

Γλώσσα, πολιτισμό, επιστήμες, αρχιτεκτονική, τα πάντα. Σταματήσαμε να δημιουργούμε, να γεννάμε ιδέες, απλά κοκορευόμαστε ότι είμαστε οι καλύτεροι από όλους επειδή πριν από τρείς χιλιάδες χρόνια έχουμε ενδείξεις ότι ίσως και να ήμασταν οι πρώτοι.

Δεν έχει να κάνει με την πολιτική. Εξάλλου τώρα με την παγκοσμιοποίηση όλοι οι λαοί την ίδια πολιτική έχουν. Έχει να κάνει με τους ανθρώπους.

Ο κάθε ένας από εμάς δημιουργεί πολιτισμό. Ο κάθε ένας από εμάς που σέβεται τους συνανθρώπους του, που δεν θα πετάξει κάτω το σκουπίδι, που θα γράψει μια μαντινάδα, που προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του καλύτερο, που ενδιαφέρεται για τον τόπο που ζει, δημιουργεί πολιτισμό. Δημιουργεί Ελληνισμό.

Ας δημιουργήσουμε ξανά μεγάλες ιδέες και μεγάλα οράματα, ας ξανά γίνουμε ο λαός που για αυτόν όλοι μιλούσαν και μιλάνε. Ας ξανά γίνουμε ο λαός των γραμμάτων και των τεχνών.

Ας ξανά γίνουμε ο Ελληνισμός που έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα.