Ενα «λευκό λυχναράκι» στη Μεσαρα
Δια-sos-τε Μεσαρά
Το λευκό «λυχναράκι», αν και ιδιαίτερα μικροσκοπικού μεγέθους, ξεχωρίζει ανάμεσα στη χαμηλή βλάστηση στις μελαμπιώτικες πλαγιές του Ρεθύμνου. Το λιλιπούτειο φυτό («πόα» στη γλώσσα των βοταναλόγων) κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από… ποδοπάτημα καθώς η περιοχή, εδώ στα ρεθυμνιώτικα, γνωρίζει ασυνήθιστη κίνηση από μανιταροσυλλέκτες καθώς θεωρείται (και είναι) «μανιταρομάνα». Οι αρτικίτες -που οφείλουν το όνομα τους στο φυτό άρτικας στη ρίζα του οποίου αναπτύσσονται- βγαίνουν σε μεγάλη αφθονία εδώ, γύρω από τις Μέλαμπες, και αποτελούν πόλο έλξης για τους μερακλήδες του μανιταρο-μεζέ. Το λυχναράκι της φωτογραφίας, για να καταλήξουμε από κει που ξεκινήσαμε, είναι κάτι σαν μακρινός εξάδερφος του πιο γνωστού και διαδεδομένου στην κρητική φύση «λυχναριού» με το μακρύ κυλινδρικό σχήμα με κοκκινωπές ραβδώσεις. Όπως βλέπετε στην εικόνα, πάντως, το λευκό λυχνάρι αν και είναι πολύ πιο κοντό από τον «εξάδερφο» του, και αμελητέου μεγέθους, έχει, αναμφισβήτητα, τη δική του χάρη και ομορφιά.
Δια-sos-τε Μεσαρά
