Ένας μουσικός φιλόσοφος... (Ηχητικό)
Σαν τον δεις η μορφή του σε παραπέμπει σε άλλη εποχή, ίσως σ’ εκείνη τη μακρινή του Σωκράτη και του Πλάτωνα. Δεν είναι υπερβολή να πεις πως πρόκειται για ένα φιλόσοφο, ποιητάρη και μουσικό συνάμα των καιρών μας!
Γεννημένος ο Αντώνης Φραγκιαδάκης στ’ όμορφο χωριό του Ψηλορείτη, τη Γέργερη από γονείς μουσικούς και ποιητές, πισωγύρισμα δεν είχε η στράτα του. Από τα πρώτα του χρόνια έπιασε το δοξάρι της λύρας του πατέρα του για να νιώσει από πού έβγαινε ο μαγευτικός ήχος που τού σταματούσε ο νους και το παιχνίδι του, η λύρα και το λαούτο.
Μεγάλωνε με αγάπη στο σπιτικό του και με μουσική, σαν δεν έφτανε τούτο οι γονείς του, με την θυμοσοφία των καιρών τους, του έστρωναν το δρόμο του να διαβεί και ν’ αντρειωθεί σ’ εκείνον και τον αδελφό του, εξίσου ταλαντούχο μουσικό, τον Μιχάλη.
Ο Αντώνης Φραγκιαδάκης σε μια τηλεοπτική συνέντευξη ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του και της μνήμης…
Απ’ όταν άνοιξα τα μάτια μου και δυο χρόνια αργότερα ο αδελφός μου Μιχάλης τα πρώτα πράγματα που αντικρύσαμε -βέβαια δεν τα θυμόμαστε – ήταν λύρες και λαούτα! Μιας και ο πατέρας μου κι όλα τ αδέλφια του η οικογένειά του ήταν λυράρηδες…της εποχής ήταν γνωστοί με το παρατσούκλι «Ρεμαντώνης» Από μικρός ήθελα να βλέπω ελληνικές ταινίες για να δω τον Ζαμπέτα πώς έπαιζε το μπουζούκι. Φυσικά ο νους μου έμεινε στ’ ακούσματα του μεγάλου δασκάλου Σκορδαλού και στο λαούτο του δεξιοτέχνη Μαρκογιάννη…. Μ’ επηρέασαν τ’ ακούσματα της λύρας του πατέρα μου στους γάμους και στις καντάδες….
Από τότε η στράτα του έγινε λεωφόρος – μουσική λεωφόρος – γεμάτη σταθμούς σημαντικούς με τους μεγάλους και πιο σημαντικούς δασκάλους της κρητικής μουσικής παράδοσης. Η μουσική που τον μάγεψε περισσότερο από τις άλλες, ως φαίνεται, είναι εκείνη του λαούτου!
Πρέπει να σημειώσω όμως ότι συμπορπατούν ομάδι , σ’ αυτή τη λεωφόρο της τέχνης, η μουσική και η φιλοσοφία.
Του αρέσει να περιδιαβαίνει με στωικότητα τ’ αδιάβατα μονοπάτια του εσωτερικού του κόσμου και αυτό μας παροτρύνει να κάνουμε. Να στρέψουμε τη ματιά εντός μας, για να δούμε τον εσωτερικό μας κόσμο, γιατί μέσα μας βρίσκεται το φως αλλά και το σκοτάδι, ο παράδεισος αλλά και η κόλαση.
Θέλει δουλειά πολύ για να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να συμφιλιωθείς μαζί του αλλά οφείλεις να το κάνεις, γιατί εντός σου βρίσκεται και ο Χριστός αλλά και ο Αντίχριστός σου!
Εύα Καπελλάκη – Κοντού [Εκπαιδευτικός και αρθρογράφος Lettere Classiche dell’ Universita’ degli studi di Napoli “Federico II”].
Δείτε επίσης
