Το προφίλ ενός θύτη, αναλύθηκε στην Εσπερίδα για την Παιδική Κακοποίηση
mesaralive.gr
Φώτο: mesaralive
Ακόμα μια πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση, για το «προφίλ του θύτη» παρουσιάστηκε από την Συστημική Οικογενειακή Θεραπεύτρια κ. Κατερίνα Μαλλιωτάκη, κατά τη διάρκεια της Εσπερίδας που διοργάνωσε η Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Φαιστού σε συνεργασία με το «Βοήθεια στο Σπίτι» Τυμπακίου, Μοιρών και Ζαρού.
Μεταξύ άλλων η κ. Μαλλιωτάκη ανέλυσε την σημασία των λέξεων θύμα και θύτης, αναφέρθηκε στο προφίλ του θύτη, καθώς και στα ψυχολογικά του χαρακτηριστικά. Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σημείο της ομιλίας της ήταν και το αν…
«Γεννιέσαι νταής ή γίνεσαι;
- Ένα παιδί δε γεννιέται «νταής», αλλά γίνεται. Πρώιμα σημάδια προβληματικής συμπεριφοράς θα πρέπει να γίνονται γρήγορα αντιληπτά από τους γονείς και να αντιμετωπίζονται.
- Τα παιδιά που μπορούν να εξελιχθούν σε «νταήδες» είναι μελαγχολικά, αγχώδη, εσωτερικεύουν ό,τι τα απασχολεί και τα στενοχωρεί. Ο πυρήνας της επιθετικής συμπεριφοράς έγκειται στη μη συμμόρφωση στα όρια των γονέων αρχικά, και του σχολικού περιβάλλοντος έπειτα.
Π.χ.. η μητέρα ζητά από το παιδί να κλείσει την τηλεόραση, «σε παρακαλώ κλείσε την τηλεόραση», το παιδί δεν υπακούει, 5 λεπτά αργότερα η μητέρα το ξαναζητά και το παιδί συνεχίζει να την αγνοεί. Το παιδί νιώθει ότι ελέγχει τη μητέρα μέσα από τη μη συμμόρφωσή του, η οποία γίνεται ανεκτή. Έπειτα από ώρα η μητέρα αγανακτισμένη σηκώνεται και χτυπά το παιδί. Το παιδί παίρνει το μήνυμα ότι η επιθετικότητα σημαίνει δύναμη. Έτσι, με τον επιθετικό τρόπο νιώθει ότι μπορεί να ελέγχει το συμμαθητή ή τους συμμαθητές του. Στο μυαλό των μικρών εκφοβιστών υπάρχει γνωστική σύγχυση μεταξύ επιθετικότητας, βίαιης συμπεριφοράς και δύναμης και απλών κοινωνικών εννοιών».
Ακόμα η κ. Μαλλιωτάκη, αναφέρθηκε στο τι πρέπει να προσέχουν οι γονείς των θυτών, και τι οφείλουν να κάνουν, εξηγώντας γιατί ένα παιδί μπορεί να πάρει το ρόλο του θύτη. Όσον αφορά της λύσεις και τις προτάσεις της Ειδικού:
- Η συνεργασία με το σχολείο και οικογένειας είναι απαραίτητη.
- Θα πρέπει να «βγει» η ταμπέλα που έχουμε «κρεμάσει» λόγω της συμπεριφοράς του, ώστε το παιδί να μην μπαίνει στον πειρασμό να «αποδεικνύει» ότι πράγματι είναι επιθετικό.
- Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τους λόγους που ένα παιδί στέφεται προς αυτόν τον τρόπο συμπεριφοράς, και να σταθούμε δίπλα του όχι ως κριτές αλλά ως σύμμαχοι στο ίδιο στρατόπεδο με αγάπη, στοργή και φροντίδα προς αυτό.
mesaralive.gr
