Τοπικά νέα

Το μήνυμα του Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας για τις Άγιες Μέρες του Πάσχα.

mesaralive.gr 10 April, 2015 ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

Το μήνυμα του Μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας για τις Άγιες Μέρες του Πάσχα.

Φωτο: pygmi.gr

Στο μήνυμά του προς τους πιστούς για το Άγιο Πάσχα, Ο Μητροπολίτης Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος αναφέρει:

«Προς

Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον ευσεβή Λαό

της καθ΄ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας

Εγκύκλιος Αγίου Πάσχα 2015

Αγαπητοί μου,

Πριν λίγες μέρες, κατά τις Θείες Λειτουργίες και τις Ιερές Ακολουθίες εξιστορήθηκαν, λειτουργικώς, οι ημέρες των παθών του Κυρίου. Κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα, περιγράφονται κραυγές έξαψης και ενθουσιασμού του πλήθους, το οποίο έκραζε (Μαρκ. 11,9), προς Αυτόν «...ωσαννά...» και όπου άπαντες αλάλαζαν και «...αυτοί που προπορεύονταν από αυτόν και εκείνοι που τον ακολουθούσαν...», (Μαρκ. 11,9), σε τέτοιο βαθμό που «...σείστηκε όλη η πόλη...», (Ματθ. 21,10).

Περιγράφονται όμως εκτός των θριαμβευτικών ιαχών και χαιρέκακες φωνές όχλου, κατά τη δίκη του Χριστού, ο οποίος όχλος φώναζε «...περισσώς...», (Ματθ. 27,23), για τον Κύριο «...να σταυρωθεί...», (Ματθ. 27,23), υποβοηθούμενος ο όχλος, από μοχθηρούς δημεγέρτες, δηλαδή από αυτούς που ξέρουν να φανατίζουν, να διυλίζουν τον κώνωπα ή να γίνονται εγωιστές και καγχάζοντες διανοούμενοι.

Και ενώ, ο Κύριος εγκαταλείπεται νεκρός επί Σταυρού, αφού οι περισσότεροι ήταν κρυμμένοι από τον φόβο των εξουσιών, κάποιος κρυφός μαθητής του Κυρίου, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, «...τόλμησε και παρουσιάστηκε μπροστά στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού...», (Μαρκ. 15,43), για να το ενταφιάσει.

Διερωτάται κανείς, για την τόλμη του Ιωσήφ από την Αριμαθαία, όταν μάλιστα γνωρίζουμε ότι ήταν μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου, δηλαδή της ανώτατης νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας. Δεν υπολόγισε κανένα κόστος και οδηγούμενος μόνο από τη βαθειά, κρυφή και ανείπωτη πίστη του, παρουσιάστηκε μπροστά στις εξουσίες και ζήτησε το Σώμα του Κυρίου, μη προσμετρώντας την πιθανή συνέπεια αποκάλυψης της αληθινής ταυτότητάς του.

Υπάρχει, λοιπόν, και αυτός ο κρύφιος και ανείπωτος πόθος του Χριστού. Η επαφή και βαθειά γνωριμία που αποβάλλει την πρόσκαιρη ωφέλεια της επιφάνειας, προκειμένου να κατέβει αδέσμευτα, χωρίς αναχώματα, ως τις ρίζες για να τροφοδοτηθεί άμεσα και να ανοιχτεί στην απεραντοσύνη της γνησιότητας.

Οι ρίζες αυτές δεν αναπτύσσονται κάπου στα ενδιάμεσα των ορίων του ωσαννά και της εγκατάλειψης του σταυρού. Σ΄ αυτό το μήκος ρηγμάτων κινείται και κρίνεται κοσμικώς η πορεία του ενδοκόσμιου θριάμβου, της πανανθρώπινης απονιάς και τραγωδίας, ακόμα και εκείνων που επικαλούνται μάταια, «...το υπέρ παν όνομα...», (Φιλιπ. 2,9), του Κυρίου, όχι γιατί θέλουν να μιμηθούν και να ακολουθήσουν τη μακροθυμία και την αγαθότητα του Κυρίου, αλλά γιατί τους έχει ανατεθεί, από τη νοσηρή φαντασία τους, το έργο να δικάζουν, να κατακρίνουν και να θάβουν άλλους, προβάλλοντας τελικά πάνω τους τα στοιχεία της δικής τους ταυτότητας. Αποτελέσματα πνευματικής ατολμίας και υπολογισμών, ξένα πράγματα σ΄ αυτούς που ζουν εκκλησιαστικώς το θαύμα του Σταυρού και της Ανάστασης του Χριστού.

Αγαπητοί μου Χριστιανοί, δεν εορτάζουμε με την Ανάσταση μια επέτειο, ένα θέαμα, αλλά τη νίκη του θανάτου δια Ιησού Χριστού, την τόλμη να ζητήσουμε καθαρά να πάρουμε το Σώμα του Χριστού και τη χάρη του Αναστάντος Κυρίου.

Η τόλμη αυτή είναι Πάσχα, δηλαδή διάβαση. Η τόλμη να είσαι τίμιος με τον εαυτό σου, ανιδιοτελής, χωρίς αγκάθια εκδίκησης. Πέρασμα από τον φαρισαϊκό θόρυβο στη γνησιότητα του ήθους που ζητά να γυμνωθούμε από πάθη, δρασκέλισμα από εξαναγκασμούς ιδεοληψιών στην εκκλησιαστική υπακοή δηλαδή παθοκτόνοι, ήσυχοι, μη φιλονικούντες, μη μεταπράτες που κερδίζουν από άλλους.

Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Αναστημένου Χριστού. Όχι φυσικά με αόριστο τρόπο ή με τη διάθεση να είμαστε, έτσι και ως έτυχε, όλοι μαζί, αλλά όπως λέει ο μεγάλος π. Γεώργιος Φλορόφσκι, κάτι που, «...καθολικότητα δεν σημαίνει συσσωμάτωσις και συλλογικότης, αλλά αυταπάρνησις που διευρύνει το πεδίον αυτής ταύτης της προσωπικότητός μας. Δια της αυταπαρνήσεως κατακτώμεν το πλήθος εντός του ιδίου του εαυτού μας και εγκλείομεν τους πολλοὺς εντός του ιδίου μας εγώ...».

Να βγούμε, λοιπόν, από τα καταφύγια των σωματειακών αντιλήψεων, της ιδιωτικής ευσεβοφάνειας και από τις καλλιέπειες των στοχασμών για να γίνουμε Εκκλησία, Σώμα Χριστού, το οποίο λαμβάνουν όσοι τολμούν να καυχώνται μόνο για το Σταυρό του Κυρίου (Γαλ. 6,14) και γεύονται την «...άλλη βιωτή...» όπως ψάλλουμε στην Ανάσταση.

Αυτή την «...άλλη βιωτή...» ευχόμαστε σε όλους ως δρόμο σωτηρίας με την απάρνηση της ανεκκλησίαστης ζωής. Αν η απαρίθμηση αρετών, χωρίων της Αγίας Γραφής ή πνευματικών αναφορών για υψηλές καταστάσεις ή θύραθεν γνώσεων, δεν συμβαδίζει με θεραπεία βασικών πνευματικών πραγμάτων, κακίας φθόνου, αλαζονείας, εγωισμού κ.λ.π., τότε όλα τα προλεχθέντα μάλλον χρησιμοποιούνται για να δείξουμε ότι ανήκουμε δήθεν σε ανώτερες και ξεκαθαρισμένες πνευματικές απόψεις, ενώ ο εσωτερικός μας κόσμος πάσχει στη βάση του και είναι σίγουρο ότι η ασθένεια θα προχωρήσει στα βαρύτερα του νόμου, όπως λέμε.

Ελάτε όλοι, αδελφοί, εκεί που υπάρχει η ζωή, στο Χριστό, όπως η Εκκλησία και η παράδοσή της ζει, δηλαδή στη ζωή του Σταυρού και της Ανάστασης, με ένα λόγο να γίνουμε όλοι τολμηροί ευσχήμονες, όπως ο ευσχήμων, (Μαρκ. 13,43), Ιωσήφ, εντός της αγιάζουσας Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.

Χριστός Ανέστη

Ο Μητροπολίτης

† Ο Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριος»